Dağ - Taş

Seyyahın dağın eteklerindeki köye uğramasının üzerinden yedi yıl geçer. Köyün misafir odasında, şöminede yanan çam odunlarının çıtırtısı eşliğinde anlattığı hikaye köyün kaderini değiştirir. Gecenin karanlığında cübbesinden tüm köylüleri büyüleyen o parlak taşı çıkarıp dağın zirvesine işaret ettiği o uğursuz gece... 

O geceden sonra köylüler dağa tırmanmanın hayaliyle yanıp tutuşur. Bir çoğu dener, ancak başaramayıp geri dönerler. Bazılarından bir daha haber alınamaz. Tarlaları yabani otlar kaplar. 

Köylüler dağa tırmanmaya çalıştıkça otlar daha da büyür. Otlar büyüdükçe, zirvedeki parlak taşlara daha büyük bir tutkuyla bağlanır köylüler.  

Köyün gençleri baharda dağa tırmanmak için sözleşir. Bu cılız koyunların, sarmaşık kaplamış duvarların arasında hayat yoktur onlara. Ne olursa olsun dağa tırmanacak, zirvedeki taşlarla şehirde krallar gibi yaşayacaklardır. Böylece hazırlıklara başlarlar.

Her sabah saatlerce koşarlar. Ormanda çam ağaçları kesip taşırlar. Zorlu tırmanışa fiziksel olarak hazırlanmak için her şeyi yaparlar. 

Bahara birkaç hafta kala gençlerden birinin üzerine çam ağacı devrilir ve bacağı kırılır. Ertesi sabah pencereden arkadaşlarının ormana doğru koşmasını izler. Hüzünlü gözlerle dağın zirvesine bakar.

Günler birbirini kovalar. Bacağı kırılan genç her sabah bir arkadaşlarına, bir dağın zirvesine bakar. Günün birinde gözü evinin önündeki tarlanın yabani otlarına takılır. Her geçen gün otlar daha da rahatsız etmeye başlar genci. 

Nihayet bahar gelir. Köyün gençleri dağın zirvesine yapacakları uzun ve zorlu yolculuğa başlar. Bacağı kırılan genç geride kalır. Bacağı iyileşse de dağa tırmanmayı göze alamaz. Evinin önündeki tarlaya gider ve günlerdir kendisini rahatsız eden otları temizlemeye başlar. 

Haftalar sonra, yola çıkan gençler, elleri boş, omuzları çökük ve yüzleri kara olarak bir öğlen vakti köye döner. Kendilerini geride kalan gencin sevinç çığlıkları karşılar: 

"Buldum! Buldum! Zirvede değil, bunca zamandır gözümün önünde, tarlamdaymış!" 

Hepsi geride kalan gencin tarlasına koşar. Yabani otlarla kaplı onlarca tarlanın arasında  geride kalan gencin tarlası sapsarı buğdaylarla doludur. Ellerinde ise seyyahın vadettiği parlak taşlar değil, çakıl taşları...

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Aralıklı Tekrar Sistemi (Spaced Repetition System) ve Anki

Image
Bloga verdiğim uzun bir aradan sonra bir tanıtım yazısıyla karşınızdayım. Bu yazı hem yazageldiğim konulardan farklı olması, hem de Türkçe olması sebebiyle bu blogun formatından ayrışıyor. Ancak, bloga başlarken belirlediğim hedefe ulaştığım için bir mahzur görmüyorum. Bu yazıyı özelde YLSY bursiyeri olup ömür boyu öğrenme yoluna girmiş meslektaşlarım, ve Tıpta Uzmanlık Sınavına hazırlanan arkadaşım Seyfullah adına (kendisine çok faydalı olacak bu sistemi kullanmaya ısrarlarıma rağmen başlamadığı için, belki bu atıf vesilesiyle başlar umuduyla), genelde de bir şeyler öğrenmeye çalışan herkes adına yazıyorum. Yazının temel konusu ‘nasıl daha etkili öğrenebiliriz’. Kısaca iki şeyden bahsedeceğim: Aralıklı Tekrar Sistemi (Spaced Repetition System) ve bu sistemi uygulayan Anki uygulaması. Yukarıdaki eğrinin farklı sürümleri var, ama hepsinin söylediği şey aynı: tekrar etmediğimiz, kullanmadığımız bilgiyi unutuyoruz. Yeni öğrendiğimiz bir bilgiyi yaklaşık 7 gün hiç tekrar etmezsek t...
Read more

Tepe

Emin durup sırtında taşıdığı odun parçalarını yere koydu ve kasabanın ucundaki tepeye doğru baktı. Arkadan gelen arkadaşı Emin'in yanında durdu ve,  -Ne oldu, neden durdun? -Sanki bir ışık gördüm.  Arkadaşı Emin'in baktığı yöne doğru baktı ve, -Nerede, tepede mi?   -Evet.   -Emin misin? Oraya kimse çıkmaz ki.   Emin bir süre daha tepeye baktıktan sonra,  -Bilmem, belki de yanlış görmüşümdür. Neyse, hadi şu odunları kasabaya götürelim de biraz ısınalım, bu akşam hava çok soğuk.  Böylelikle, yağan karın da etkisiyle yerdeki karların içinde kaybolmaya başlayan odun parçalarını tekrar sırtlarına yükleyip kasabanın yolunu tuttular.   ----------------------------------- Yine bir akşam üzeri, Emin ve arkadaşı topladıkları odunlarla kasabaya dönerlerken, Emin aynı yerde durdu. Arkadaşı,  -Yine mi ışık?   -Hayır, duymuyor musun?   -Neyi?   -Kahkahalar...   -Ben rüzgardan başka bir şey duymuyo...
Read more

THE SKY IS BLUE: STORIES (My New Book)

Image
  Check the book here     My book is published! There are seven stories inside. Here is my favorite story -the one that gave the book its name: THE SKY IS BLUE LEIB’S BEEN EXERTING ALL HIS WILL TO KEEP HIS EYELIDS OPEN. How could something so thin and small feel this heavy? Such a waste, too. All this effort to stay awake… It could be used for something productive… like sleeping. Even the wooden bench he was sitting on wouldn't bother him. He could just curl up and… No, maybe it would bother him. The bit right in the middle that's been poking at his leg would probably ruin his sleep. He wished he'd taken the instructions more seriously, and carved the wood evenly. That’d seemed like a waste too, making your own bench… Why can't we use the benches of the graduating students, he'd asked. Something about not taking anything for granted, the instructors had said.      Speaking of instructors… What's the old goat been yapping about? Leib could see In...
Read more