Random Thoughts

Seyyahın dağın eteklerindeki köye uğramasının üzerinden yedi yıl geçer. Köyün misafir odasında, şöminede yanan çam odunlarının çıtırtısı eşliğinde anlattığı hikaye köyün kaderini değiştirir. Gecenin karanlığında cübbesinden tüm köylüleri büyüleyen o parlak taşı çıkarıp dağın zirvesine işaret ettiği o uğursuz gece...  O geceden sonra köylüler dağa tırmanmanın hayaliyle yanıp tutuşur. Bir çoğu dener, ancak başaramayıp geri dönerler. Bazılarından bir daha haber alınamaz. Tarlaları yabani otlar kaplar.  Köylüler dağa tırmanmaya çalıştıkça otlar daha da büyür. Otlar büyüdükçe, zirvedeki parlak taşlara daha büyük bir tutkuyla bağlanır köylüler.   Köyün gençleri baharda dağa tırmanmak için sözleşir. Bu cılız koyunların, sarmaşık kaplamış duvarların arasında hayat yoktur onlara. Ne olursa olsun dağa tırmanacak, zirvedeki taşlarla şehirde krallar gibi yaşayacaklardır. Böylece hazırlıklara başlarlar. Her sabah saatlerce koşarlar. Ormanda çam ağaçları kesip taşırlar. Zorlu tır...

Gece 2'de gelir, gün doğana kadar kalırlar. Uyuyana ilişmez, ayakta olana musallat olurlar. Kimse ne olduklarını, neye benzediklerini bilmez. Gören aklını yitirmiştir, anlatamaz.  Hap'ın bulunmasıyla her şey değişir. Yeni doğmuş bebekten en yaşlısına kadar herkesin hiçbir yan etki olmadan kullanabileceği, kullanır kullanmaz uyutan ve ancak deriye değen güneş ışığı ile etkisini kaybeden, böylece gece uyanmayı tamamen engelleyen devrim niteliğinde bir hap. Hap'tan önce gece 2 olduğu halde hala uyuyamayan ya da gece yarısı uyanan herkes "Onlar"la karşılaşır ve akıllarını kaybeder. Sabah olunca yakınları boşluğa bakarken bulur bu talihsizleri. O günden sonra da tek kelime etmezler. Yüzlerinde değişmeyen bir dehşet ifadesi... Hap'ın hiçbir yan etkisi olmadığı doğru değil. Uzun süre kullananlar hayal güçlerini kaybetmeye başlar. Hap'tan 10 yıl sonra sanat biter. Ressamlar, müzisyenler takım elbise giyerler, bond çantalarıyla sabah metrosunda yerlerini alırlar. ...