Good Bye...

The end of a wonderful year... I was planning to read the blog from the beginning to contemplate on the year passed and say a word or two, I couldn't. I think I'm afraid to do it, but I don't why. So, I've decided to take you to some of the places I've been this year. Here they are: 

London - Sunset at the Palace of Westminster
London - St. James' Park
London - I really wanted to go, but the tickets were too expensive!
London - Royal Albert Hall. Waiting for the musicians
Edinburgh - The street above the street
Edinburgh - The view from Edinburgh Castle
Liverpool - My first and only Fish&Chips
Chester - The lovely town of Chester
Istanbul - The Maiden's Tower
Istanbul - Kadikoy, Moda
Japan - The mystery of tea
Japan - I climb these stairs everyday
Japan - From Otsu festival
Japan - The bicycle park at my university
Japan - This is from a shrine, don't know what it is
Japan - Another shrine
Japan - Near lake Biwa
Japan - I wonder where this leads...
Japan - Here!
Japan - And here!
Japan - How could I not buy this?
Japan - From my dormitory
Japan - If I look a bit sad, it wasn't because
I stay in a room of 13m2

So... Well, another year passed. The years ahead seem so distant, but they will pass too. Anyway, concerning the future of this blog... I have achieved my main goal of practicing my writing. Sharing my thoughts was another goal, but no-one seems to read this blog except for a couple of people. Even if no-one reads, this will be a great memory for me. I'll continue writing, but I guess there's no point in doing it publicly. Maybe I will post here occasionally. No promises, though. And lastly, my thanks and appreciations for everyone who has read this blog or commented. I hope you had a great year and have even better ones...

Sincerely,
Furkan

Comments

  1. .31 December 2016 at 11:40

    Sessiz okuyan kişiler çok, lütfen bloga da devam et

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ü. Furkan Yüksel4 January 2017 at 17:20

      Yorum için çok teşekkür ederim. Blogu kaldırmayacağım, az da olsa bir şeyler yazabilirim, ama eskisinden daha seyrek olacağını tahmin ediyorum. Asıl yazma sebebimi kaybettim.

      Delete
  2. Anonymous8 May 2020 at 00:15

    Çokta ileri olmayan bir ingilizceyle yazılarınızı okudum.Bazı cümleler çok tanıdık ve samimi geldi.Yazma sebebimi kaybetmeyi görünce yorum yapmak istedim.Yazma sebebi( benim fikrim) kişiye sıkı sıkıya bağlı bi durum..Hep böyle düşünmüşümdür o duygu benimle ilgili.
    Keyifli yazılar için teşekkürler..
    Yazma sebepleri değişebiliyor ancak o ruh hep sende..
    Başarılar..

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ü. Furkan Yüksel25 February 2021 at 04:39

      Başarı dilekleriniz için teşekkürler. 2020 biraz yoğun bir yıl oldu, o yüzden bloga pek bakamadım. Adini hatırlayamadığım bir yazara sormuşlar, yazmak için ilham gelmesini mi bekliyorsunuz yoksa düzenli olarak mı yazıyorsunuz? Yazar, tabii ki ilham gelmesini bekliyorum, ama şansıma ilham her sabah saat tam 9'da geliyor, demiş. Yazarlara her gün düzenli olarak yazmaları tavsiye edilir ama ben profesyonel bir yazar değilim, o yüzden ilham olmayınca yazmıyorum ve yazmaya zorlamıyorum kendimi.

      Delete
    2. Anonymous7 March 2021 at 00:03

      Rica ederim.Evet 2020 gerçekten olağan dışı bir yıl oldu ,farklı şekillerde herkes için.
      O hâlde size yeni açılımlar yapacağınız , ömrünüzü güzellestirecek ilhamlar dileyelim profesyonel veya amatör yazı hayatınız için.
      İyi akşamlar.

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Aralıklı Tekrar Sistemi (Spaced Repetition System) ve Anki

Image
Bloga verdiğim uzun bir aradan sonra bir tanıtım yazısıyla karşınızdayım. Bu yazı hem yazageldiğim konulardan farklı olması, hem de Türkçe olması sebebiyle bu blogun formatından ayrışıyor. Ancak, bloga başlarken belirlediğim hedefe ulaştığım için bir mahzur görmüyorum. Bu yazıyı özelde YLSY bursiyeri olup ömür boyu öğrenme yoluna girmiş meslektaşlarım, ve Tıpta Uzmanlık Sınavına hazırlanan arkadaşım Seyfullah adına (kendisine çok faydalı olacak bu sistemi kullanmaya ısrarlarıma rağmen başlamadığı için, belki bu atıf vesilesiyle başlar umuduyla), genelde de bir şeyler öğrenmeye çalışan herkes adına yazıyorum. Yazının temel konusu ‘nasıl daha etkili öğrenebiliriz’. Kısaca iki şeyden bahsedeceğim: Aralıklı Tekrar Sistemi (Spaced Repetition System) ve bu sistemi uygulayan Anki uygulaması. Yukarıdaki eğrinin farklı sürümleri var, ama hepsinin söylediği şey aynı: tekrar etmediğimiz, kullanmadığımız bilgiyi unutuyoruz. Yeni öğrendiğimiz bir bilgiyi yaklaşık 7 gün hiç tekrar etmezsek t...
Read more

Tepe

Emin durup sırtında taşıdığı odun parçalarını yere koydu ve kasabanın ucundaki tepeye doğru baktı. Arkadan gelen arkadaşı Emin'in yanında durdu ve,  -Ne oldu, neden durdun? -Sanki bir ışık gördüm.  Arkadaşı Emin'in baktığı yöne doğru baktı ve, -Nerede, tepede mi?   -Evet.   -Emin misin? Oraya kimse çıkmaz ki.   Emin bir süre daha tepeye baktıktan sonra,  -Bilmem, belki de yanlış görmüşümdür. Neyse, hadi şu odunları kasabaya götürelim de biraz ısınalım, bu akşam hava çok soğuk.  Böylelikle, yağan karın da etkisiyle yerdeki karların içinde kaybolmaya başlayan odun parçalarını tekrar sırtlarına yükleyip kasabanın yolunu tuttular.   ----------------------------------- Yine bir akşam üzeri, Emin ve arkadaşı topladıkları odunlarla kasabaya dönerlerken, Emin aynı yerde durdu. Arkadaşı,  -Yine mi ışık?   -Hayır, duymuyor musun?   -Neyi?   -Kahkahalar...   -Ben rüzgardan başka bir şey duymuyo...
Read more

THE SKY IS BLUE: STORIES (My New Book)

Image
  Check the book here     My book is published! There are seven stories inside. Here is my favorite story -the one that gave the book its name: THE SKY IS BLUE LEIB’S BEEN EXERTING ALL HIS WILL TO KEEP HIS EYELIDS OPEN. How could something so thin and small feel this heavy? Such a waste, too. All this effort to stay awake… It could be used for something productive… like sleeping. Even the wooden bench he was sitting on wouldn't bother him. He could just curl up and… No, maybe it would bother him. The bit right in the middle that's been poking at his leg would probably ruin his sleep. He wished he'd taken the instructions more seriously, and carved the wood evenly. That’d seemed like a waste too, making your own bench… Why can't we use the benches of the graduating students, he'd asked. Something about not taking anything for granted, the instructors had said.      Speaking of instructors… What's the old goat been yapping about? Leib could see In...
Read more